İKİNCİ MUKADDİME TEVHİD

Tevhid

Bir şeyi birlemek, bir ve tek olarak kabul etmek an­lamına gelir.

Tevhidi kabul etmeyip müşrik olarak kalmaya de­vam edenler, zaten Allah’ı; varlığında, yaratmasında, rı­zıklandırmasında ve kainatı idare etmesinde bir ve tek olarak kabul ettikleri için, Rasûllerin davet ettiği tevhid­den maksadın, Allah’ın -bahsi geçen bu hususlarda- bir ve tek kabul edilerek tevhid edilmesi olmadığı açıkça an­laşılmaktadır.

Peki, Rasûllerin davet ettiği tevhid, Allah’ı hangi ko­nuda birleyerek tek kabul etmeyi ifade ediyordu?

Yüce Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

“Nuh’u kavmine gönderdik ve o şöyle söyledi ‘Ey kavmim! Yalnızca Allah’a ibadet edin! O’ndan başka ta­pılacak bir ilahınız yoktur.’”(35)

Hud, Salih ve Şuayb aleyhimusselam da kavimlerine şöyle dediler:

“Yalnızca Allah’a ibadet edin! O’ndan başka tapıla­cak bir ilahınız yoktur.”(36)

Onlar da peygamberlerinin davetlerini doğru anlı­yor, ancak reddederek şöyle cevap veriyorlardı.

“Atalarımızın taptıklarını bir kenara bırakıp bir başı­na Allah’a ibadet edelim diye mi geldin?”(37)

Onlardan önceki ve onlardan sonraki bütün Rasûller de aynı şeye çağırıyorlardı.

“Onlardan önce ve onlardan sonra Rasûller, kendile­rine ‘Allah’tan başkasına ibadet etmeyin.’ diye gelince”(38)

“Ad kavminin kardeşleri olan (Hud’u) da an. Hani o, ‘Kendisinden önce ve kendisinden sonra Allah’tan baş­kasına ibadet etmeyin.’ diye uyarıcılar gelen Ahkaf (böl­gesindeki) kavmini uyarmıştı.”(39)

Yani gönderilen bütün Rasûllerin daveti aynı tevhi­deydi.

“Muhakkak her ümmete, ‘Yalnızca Allah’a ibadet edin ve tağutlardan kaçının.’ diye bir elçi gönderdik.”(40)

“Senden önce gönderdiğimiz her bir Rasûl’e mutla­ka şöyle vahyederdik: ‘Benden başka hak ma’bud yoktur. Öyleyse sadece Bana ibadet edin.’”(41)

Bu ayetlerden açıkça anlaşılmaktadır ki; Rasûllerin daveti, Allah’ın varlığını ve alemlerin Rabbi olduğunu an­latmak değil, zaten kavimleri tarafından da kabul edilen bu gerçekler üzerine, ibadetin yalnızca Allah’a yapılması, O’nun dışında -kim olursa olsun- hiç kimseye bu ibadet­ten bir pay verilip O’na ortak edilmemesi meselesiydi.

Bütün Rasûllerin ortak davetinin, ibadetin kime ya­pılacağıyla ilgili olduğu beyan edildikten sonra, bu ortak davetin özünü ifade eden “Lailaheillallah” sözünün ne anlama geldiği de kolayca anlaşılacaktır.

----------------------

(35) Araf, 59

(36) Araf, 65, 73, 85

(37) Araf, 70

(38) Fussilet, 14

(39) Ahkaf, 21

(40) Nahl, 36

(41) Enbiya, 25